Diagnoza i terapia integracji sensorycznej


dziecko na terapii sensorycznej

Zajmujemy się diagnozą i terapią integracji sensorycznej. Bazujemy na wieloletnim doświadczeniu i sprawdzonych narzędziach. Do każdego Pacjenta podchodzimy w sposób indywidualny.

 

Jak diagnozuje się zaburzenia integracji sensorycznej?

Diagnoza ma na celu stwierdzenie, czy przyczyną problemów danego dziecka są zaburzenia procesów integracji sensorycznej. Procedura obejmuje wywiad z opiekunem, z wykorzystaniem odpowiednich kwestionariuszy, który pozwala uzyskać informacje dotyczące rozwoju dziecka i jego zachowania. Kolejnym etapem jest praca z małym pacjentem: terapeuta bada reakcje dziecka podczas swobodnej zabawy. Ponadto przeprowadzamy określone testy. Uzyskane wyniki omawiamy z rodzicami dziecka.

 

Jak przebiega terapia integracji sensorycznej?

Terapia integracji sensorycznej musi być poprzedzona kompleksowym badaniem dziecka. Jej celem jest poprawienie jakości przesyłania i organizacji informacji przez różne zmysły. Terapia obejmuje szereg aktywności i ćwiczeń ruchowych, które stymulują dotyk, wzrok czy węch. W tym celu stosujemy specjalistyczny sprzęt: hamaki, deskorolki i równoważnie. Terapeuta stale monitoruje zachowania i reakcje dziecka. Stopień trudności ćwiczeń jest podnoszony w taki sposób, aby nie były ani zbyt łatwe ani zbyt trudne.

Czas trwania terapii uzależniony jest przede wszystkim od stopnia nasilenia zaburzeń integracji sensorycznej u danego dziecka i od postępów.

 

Co może świadczyć o zaburzeniach integracji sensorycznej?

Objawami zaburzeń integracji sensorycznej mogą być:

  • problemy wychowawcze: niesłuchanie rodziców lub pani w przedszkolu, trudności w wykonywaniu poleceń
  • trudności w opanowywaniu prostych czynności: niechęć do ubierania się czy kąpieli, problemy z chwytaniem przedmiotów, wybiórcze jedzenie
  • kłopoty w nauce: trudności z koncentracją, planowaniem i wykonywaniem czynności do końca, brak samodzielności
  • niechęć do uczestnictwa w zabawach z innymi dziećmi, wybuchy agresji, skrajna nieśmiałość
  • częste potykanie się, wyraźna niechęć do jazdy samochodem, niezdolność do utrzymania równowagi